River View Lodge, Chobe Botswana

We zitten drie nachten in Chobe, Botswana. Omdat we de Victoria watervallen willen zien (en het Victoria hotel) en het Chobe National Park, onder andere voor de buffels (one of the big five!). Na het eerste deel van de dag lekker rustig aan te hebben gedaan (blog bijgewerkt met foto's), in de middag een bootsafari gedaan. Met een shuttle van de lodge worden we bij de boot afgeleverd, waar onze captain al op ons wacht: we zijn de enige twee op de boot. "You can sit anywhere you want, if you just balance the boat". "That's gonna be difficult", probeer ik grappig te zijn. Captain, zo mogen we hem noemen, vertelt over de rivier, die in Angola ontspringt, tijdens zijn stroom verschillende namen heeft en als Choberivier de grenst vormt tussen Namibië en Botswana. Hij wijst op de streep die boven de waterlijn zichtbaar is op de gesloten rietrand langs de oever. Die laat zien dat de rivier laag staat (de streep zit zo'n 60 cm boven het waterpeil) omdat het al lange tijd heet en droog is en er het afgelopen jaar te weinig regen is gevallen. Langs de oever staat ook papyrus. Dat heeft een rol gespeeld bij de manier waarop de mensen zich over het water verplaatsen. Aanvankelijk gebruikte men de samengebonden papyrusstengels als vlot, waarop men zich met de stroom mee liet voeren. Stroomopwaarts was natuurlijk een probleem. Dan moest het vlot gedragen worden. Om dat probleem te tackelen kwamen ze op het idee van de uitgeholde boomstamboot. Daarmee konden ze ook stroomopwaarts varen. Die traditionele boten zie je nu nog steeds, vooral bij vissers en als toeristenvermaak. 'You guys' hebben ook nog een rol gespeeld in een conflict tussen Namibië en Botswana over het bezit van het eiland in de rivier.  Dat werd namelijk beslecht door een beslissing van het internationaal gerechtshof in Den Haag (waarbij het eiland toegewezen werd aan Botswana, omdat de rivier tussen het eiland en Namibië breder was. Simpel). 

Veel dieren, zoals olifanten, zwemmen de rivier over. Zo zagen we er groepen olifanten, nijlpaarden, antilopen en buffels. Inderdaad: check! We kunnen naar huis. Maar onze vlucht gaat pas over een week of drie, dus we blijven nog maar even. De bootsafari  bleek ook weer een succes, uiteraard afgesloten met een adembenemende sundown. Het kan niet op. Tijdens het diner gelukkig geen Duitsers, maar Fransen en Engelsen aan tafel. Erg gezellig, bijna hilarisch vanwege alle reisverhalen en verschillende accenten engels. Reizen verbroedert, hoewel de brexit nog wel even aan de orde kwam.

Vandaag waren de Vic Falls aan de beurt. De reis met een kleine en volle bus hadden we achteraf liever geskipt, maar bleek absoluut de moeite waard. De hindernis van de grenspassage naar Zimbabwe, kost -met gids- ongeveer een uur en 30 US dollar per persoon. Voor Britten 55 US dollar, vermoedelijk vanwege oud zeer. 

De eerste stop in Zimbabwe, is bij het helipad, waar je met een helicopter over de Vic Falls gevlogen kunt worden. Da's natuurlijke een unieke kans voor een geweldig zicht op deze majestueuze waterval. De Fransen aan tafel waren er erg enthousiast over... Ok, let's go, niet te lang over nadenken. En...het was geweldig! Een aanrader. Na een klein half uur stonden we weer op de grond en keken we elkaar aan: We did it! Yes!

Filmpjes  volgen. Vervolgens nog te voet de watervallen bekeken, waarbij de Devil's pool het meest spectaculair is (om te zien ;) )

Op de valreep nog naar het Queen Victoria Hotel. Terug in de tijd, maar wat een schitterend hotel. Met de Rovosrailtrein voor de deur, die van Kaapstad naar Dar es Salaam rijdt, dwars door Afrika, maar helaas boven buget.. Ok. Genoeg voor vandaag. Terug met de bus over slechte wegen, redelijk vlot langs de grensposten. Schoenen ontsmetten, klaar. Na een douche, eten en de koffers inpakken, want morgen vertrekken we naar Gweta, een trip van ruim 400 km. 

Welterusten.